หอมแดง มีรสฉุน และมีสรรพคุณทางยามากมาย เช่น ช่วยขับลม แก้ท้องอืด ช่วยย่อยและเจริญอาหาร แก้บวมน้ำ แก้อาการอักเสบต่าง ๆ ฯลฯ ในตำรายาไทยใช้หัวหอมแดง ผสมรวมกับเหง้าเปราะหอมสุมหัวเด็ก แก้หวัดคัดจมูก และกินเป็นยาขับลมได้ดี

          คนไทยนิยมนำหอมแดง มาเป็นส่วนประกอบอาหาร เช่นเป็นเครื่องแกงเผ็ด ใส่ลงไปในไข่เจียวหมูสับ ไข่ลูกเขย ซุปหางวัว หรือรับประทานสดโดยฝานเป็นแว่นบางๆ หรือแม้กระทั้งนำมาเป็นส่วนประกอบของขนมหวาน เช่น หอมแดงซอยเจียว ในขนมหม้อแกง เป็นต้น

           ส่วนในประเทศจีน แหล่งปลูกหอมแดงที่สำคัญของจีน ได้แก่ มณฑลเฮยหลงเจียง จี๋หลิน และเหลียวหนิง หอมแดงจีนได้ส่งจำหน่ายไปทั้งในและนอกประเทศ ตลาดหลักในประเทศได้แก่ มณฑลเฮยหลงเจียง จี๋หลิน เหลียวหนิง ซานตง กวางตุ้ง กวางสี ฝู้เจี้ยน ฮ่องกง มาเก๊า ในส่วนต่างประเทศ จีนส่งออก หอมแดงไปญี่ปุ่น เกาหลีใต้ เวียดนาม มาเลเซีย เป็นหลัก ซึ่งจากสถิติยังไม่มีรายงานการนำเข้า หอมแดงจากประเทศใด หอมแดงของจีนมีขนาดค่อนข้างใหญ่และกลีบหนากว่าหอมแดงไทย เรียกว่า เป่ยซง

            นอกจากนำมาปรุงอาหารแล้วจีนยังสามารถแปรรูปหอมแดงเป็นยาและเครื่องสำอางได้ ซึ่งได้รับความนิยมจากชาวจีนโดยเฉพาะในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีน ทั้งนี้ชาวไต้หวันเป็นอีกประเทศหนึ่งที่นิยมบริโภคหอมแดง โดยมีความต้องการบริโภคประมาณปีละ 10,000 ตัน ซึ่งผลผลิตในประเทศไม่เพียงพอ จึงมีการนำเข้าหอมแดงจากจีนปีละประมาณ 3,500 ตัน และจากไทย 1,500 ตัน โดยหอมแดงจากไทยมีโอกาสแทรกตลาดแทนสินค้าจากจีนแผ่นดินใหญ่ได้ หากมีการพัฒนาสินค้าหอมแดงเจียวให้มีรสชาติใกล้เคียงกับสินค้าจีน ซึ่งชาวไต้หวันนิยมบริโภคสินค้าจีนเพราะมีรสชาติใกล้เคียงกับไต้หวันนั่นเอง

สาธารณรัฐประชาชนจีน สคร.เซี่ยเหมิน และ สคร. มะนิลา