ปัจจุบันประเทศไทยนั้นยังไม่มีกฎหมายค้าปลีก แต่เป็นร่างพระราชบัญญัติ ซึ่งครอบคุลมทั้งธุรกิจค้าปลีกและค้าส่ง โดยมีสาระสำคัญเพื่อจัดระเบียบการประกอบธุรกิจค้าปลีกหรือค้าส่งบางประเภท เพื่อให้การประกอบธุรกิจค้าปลีกหรือค้าส่งทุกประเภทดำรงอยู่ได้ตามสภาพเศรษฐกิจการค้าและสภาพแวดล้อมในแต่ละท้องถิ่น รวมทั้งให้มีมาตรการส่งเสริมและพัฒนาธุรกิจค้าปลีกหรือค้าส่งรายย่อยดั้งเดิม โดยให้มีคณะกรรมการการประกอบธุรกิจค้าปลีกหรือค้าส่ง ทำหน้าที่กำหนดนโยบาย มาตรการและแผนการจัดระบบการประกอบธุรกิจค้าปลีกหรือค้าส่ง สำหรับผู้ประกอบการ SMEs นั้น ก็ยังได้รับประโยชน์ในการได้รับพระราชบัญญัติคุ้มครองธุรกิจค้าปลีก ยกตัวอย่างเช่น 1.ดูแลผลกระทบที่จะเกิดขึ้นต่อผู้ประกอบการค้าปลีกแบบดั้งเดิมหรือโชห่วย เช่น กลไกราคาถูกบิดเบือนจากผู้ประกอบธุรกิจค้าปลีกส่งสมัยใหม่ เป็นต้น 2.ออกข้อเสนอแนะและแนวทางแก้ไข เช่น เมื่อสินค้าไม่ผ่านมาตรฐานที่กำหนด พรบ.ผู้ประกอบการที่ที่ผลิตสินค้านั้นๆก็จะมีความผิด 3.ปัญหาอื่นๆ ที่เกิดขึ้นพร้อมกับการขยายกิจการธุรกิจค้าปลีกสมัยใหม่ เช่น การทำธุรกรรมทางการเงิน แล้วเกิดปัญหากับคู้ค้าธุรกิจ เป็นต้น