ชีวิตฉันที่ผ่านมา ได้เรียนรู้จนรู้ว่า ตัวฉันมีค่า มีความหมาย ได้จากคนรอบตัว
The Stronger ฅนหัวใจแกร่ง ครั้งนี้ ไปที่สมาคมคนพิการทางกายหรือการเคลื่อนไหว อำเภอท่าสองยาง จังหวัดตาก
เราเป็นคนพิการแต่เราได้ทำเพื่อสังคมด้วย เราได้พลังกลับมาเยอะมาก เหมือนว่าเรามีคุณค่าจริงๆ: อธิษฐ์รดา จันทร์ชูวณิชกุล
มีหลายหน่วยงานพยายามจะช่วยผมให้พ้นจากตรงนี้ ทางแม่เองก็เปิดใจ แต่แม่ก็ยังแคร์ในความรู้สึกของลูก
คนตาบอดบางคนเขาไม่กล้าที่จะออกมาทำอย่างเรา ก็บอกเขาว่า เราก็เป็นคนพิการ แล้วเราจะนั่งรอเขาทำให้กิน ถ้าไม่มีคนทำ เราจะได้กินไหม เขาก็บอกจะทำได้ยังไง มองก็ไม่เห็น เราเองก็มองไม่เห็น แล้วใจเราล่ะเห็นไหม แล้วมือเราทำได้ไหม
ตอนเด็กพ่อบอกว่า ตาเสียยังงี้ ต้องหาอาชีพเลี้ยงตัว อย่าไปพึ่งใคร ต้องพึ่งตนเอง ถ้ามีอาชีพติดตัวจะดี แคนน่ะพยายามฝึก แล้วมันจะสำเร็จเอง ท่านว่ายังงี้
ชีวิตเกิดมามีค่า อยากให้รักษาไว้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหนก็อย่าได้ท้อ เพราะว่าท้อมีไว้ให้ลิงถือ เราเป็นคนจะถือทำไม เราวางไว้
คนอื่นยังเป็นมากกว่าเรา เขาก็ยังก้าวต่อไป ดำเนินชีวิตต่อไปได้ เรายังมีชีวิตอยู่ ก็ต้องสู้ครับ
อยากให้คนปกติมองพวกเราให้เป็นทั่วไป ไม่ใช่มองว่าพิการ แล้วก็อยากช่วยเหลือตลอดเวลา ส่วนคนพิการเอง ก็อยากให้เปลี่ยนความคิด คือเลิกขอ เลิกรอ เลิกหวัง อย่าคิดว่าชีวิตจะดีกว่านี้ได้ ถ้าคนมาช่วย
ผมว่าทุกคนมีความสามารถ อยู่ที่เราจะกล้าแสดงออกรึเปล่า ถ้าคิดเหมือนผมสมัยก่อน คืออาจคิดว่าตัวเองไร้ค่าไร้ประโยชน์