เมื่อตัดสินใจได้แล้วว่า จะเดินหน้าไปในทิศทางไหน และคนในทีมเริ่มทำงานกันอย่างพร้อมเพรียง คุณก็สามารถทำให้พวกเขาตัดสินใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ได้เลย พวกเขาจะทำงานตามแนวทางที่คุณให้ไว้เอง

แต่มีสิ่งหนึ่งที่หัวหน้าห้ามปฏิบัติ ต่อลูกทีมเด็ดขาด นั่นคือ “ลืมคำที่ตัวเองเคยพูดไว้ โดยปราศจากเหตุผล” เช่นคุณ เลือกใช้ แนวทาง A ไปแล้ว แต่กลับให้ความเห็นที่ขัดแย้งกับแนวทางนั้น หรือพูดว่า “ฉันเลือกแนวทางนี้ไปเหรอ ไม่เห็นจำได้เลย”

ถ้าเผลอทำอย่างนั้นล่ะก็ การทำงานของทีมก็จะหยุดชะงักทันที ยิ่งถ้าคุณชอบเปลี่ยนคำพูดกลับไปกลับมาบ่อยๆ คนในทีมก็จะมองว่าคุณเป็นคนชอบตัดสินใจจากความคิดชั่วแล่น และเป็นพวกเอาแน่เอานอนไม่ได้ และหากถ้าลูกทีมเริ่มมีความคิดว่า “ตอนนั้นบอกแบบนี้แต่เดี๋ยวก็เปลี่ยนอีกละสิ” หรือ “ถ้าหัวหน้าเอาแต่ตัดสินใจตามอารมณ์แบบนี้ ลูกทีมอย่างเราก็ตัดสินใจกับงานตรงหน้าไม่ได้เลย” ทีมคงไม่ก้าวไปแน่ครับ

เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดสถานการณ์เช่นนั้น คุณต้องยึดมั่นในหลักการ หรืออาจเป็นเป้าหมายหรือกรอบการดำเนินงานของทีมเสมอ และให้ลูกทีมยึดหลักการนั้นร่วมด้วย

แต่ถ้าไม่มี “หลักการที่ทุกคนยึดร่วมกัน” ต่อให้คุณคิดว่าตัวเองตัดสินใจได้ดีเยี่ยมแค่ไหน ก็ย่อมเกิดความเข้าใจที่ไม่ตรงกัน ในทีมจนได้ จึงเป็นไปได้ที่คุณจะได้รับคำวิจารณ์ ในแง่ลบว่า “เจ้าอารมณ์” “หลักลอย” หรือ “ชอบตามน้ำไปเรื่อย”

ข้อมูลจาก: หนังสือแค่ทำให้คนเก่งขึ้น 1% คุณก็จะทำงานน้อยลง 99% โดย โคโนะ เอตาโร่