ทีดีอาร์ไอ ชี้ธุรกิจไทยเสี่ยงข้อกีดกันการค้า สำนักงานนโยบายและยุทธศาสตร์การค้า หรือสนค.กระทรวงพาณิชย์ และสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย หรือทีดีอาร์ไอเผยธุรกิจไทยเสี่ยงต่อข้อกีดกันด้านมาตรการทางการค้าระหว่างประเทศมากขึ้น สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย หรือทีดีอาร์ไอ เปิดเผยว่า ปัจจุบันแม้มีข้อตกลงเขตการค้าเสรี หรือเอฟทีเอที่เจรจาระหว่างกันของประเทศต่างๆ มากขึ้น แต่ขณะเดียวกันมีข้อกีดกันด้านมาตรการทางการค้าระหว่างประเทศที่ไม่ใช่เรื่องภาษีมากขึ้น ถือเป็นความท้าทายของภาคธุรกิจไทยที่จะทำอย่างไรให้เป็นไปตามมาตรฐานเหล่านั้น และที่สำคัญไม่มีใครสามารถยับยั้งการเกิดข้อกีดกันมาตรการทางการค้าระหว่างประเทศที่ไม่ใช่เรื่องภาษีอันเกิดใหม่ได้ เพราะแต่ละประเทศผู้นำเข้าออกข้อกำหนดใหม่ๆ ได้ ในปี 2557 มีข้อกีดกันดังกล่าวของกลุ่มประเทศอุตสาหกรรมชั้นนำและประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่ 20 แห่ง ที่แต่ละประเทศสร้างขึ้น รวมกันกว่า 962 รายการ ซึ่งเพิ่มขึ้นในระดับที่มาก เกือบ 3 เท่า จาก 3 ปีก่อนหน้า ทั้งนี้ ปัจจุบันไทยยังไม่มีหน่วยงานหลักติดตามข้อกีดกันทางการค้าใหม่ๆ ที่ไม่ใช่เรื่องภาษี ซึ่งควรจะต้องมีหน่วยงานมาดูแล และควรมีการบูรณาการจัดทำมาตรฐานเกษตรและอุตสาหกรรมอาหารร่วมกัน เช่น องค์การอาหารและยา กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ หรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องนอกจากดูงานที่ตัวเองรับผิดชอบแล้ว ควรทำงานร่วมกันเพื่อเตรียมรับมือและเผยแพร่ข้อมูลแก่ผู้ประกอบการไทยว่าจะต้องปรับตัวอย่างไรกับมาตรฐานการค้าใหม่ที่เกิดขึ้น ทั้งนี้ จากข้อมูล การใช้สิทธิประโยชน์ทางการค้าเอฟทีเอ ปี 2557 พบว่าผู้ประกอบการไทยที่ส่งออก ใช้สิทธิ์เอฟทีเอเพียง 51.7% จากสิทธิ์ที่ใช้ได้ทั้งหมด ประหยัดภาษีได้ 146,541 ล้านบาท ถือว่ายังใช้ในระดับที่น้อย โดยเฉพาะผู้ประกอบการขนาดกลางและย่อม หรือเอสเอ็มอี นอกจากนี้ผู้ประกอบการทุกขนาดบางส่วนยังเห็นว่าไม่จำเป็นในการใช้เอฟทีเอ เพราะผู้นำเข้าในประเทศคู่ค้าไม่ได้ขอมา และมูลค่าส่งออกไม่สูง กระบวนการ เอกสารขอใช้สิทธิ์ยุ่งยาก ดังนั้นหากไม่มีการเจรจาเอฟทีเอเพิ่ม แต่ส่งเสริมให้ผู้ประกอบการใช้เอฟทีเอครอบคลุมสิทธิ์ที่มีเต็ม 100% จะประหยัดภาษีได้ 279,757 ล้านบาท ด้านสมาคมผู้ผลิตอาหารสำเร็จรูป กล่าวว่า ปัจจุบันอุตสาหกรรมอาหารมีความซับซ้อนขึ้น ตลาดโลกให้ความสนใจเรื่องตรวจสอบย้อนกลับอย่างมาก เช่น ผลไม้บรรจุกระป๋องอย่างสับปะรด ก็ต้องระบุที่มาตั้งแต่ต้นน้ำถึงปลายน้ำได้ การทำเกษตรพันธะสัญญาซึ่งควบคุมมาตรฐานการผลิตได้เป็นอีกคำตอบหนึ่ง โดยสัญญาควรเป็นธรรมกับเกษตรกร มีการรับรองราคาขั้นต่ำ เอกชนส่งผู้เชี่ยวชาญให้ความรู้และพัฒนามาตรฐานการผลิต ตรงนี้ก็ได้ประโยชน์ร่วมกันทุกฝ่าย เกษตรกรมีรายได้ต่อเนื่อง โรงงานเอกชนมีผลผลิตป้อน ผู้บริโภคตรวจสอบย้อนกลับได้ อย่างไรก็ตามการทำเกษตรพันธสัญญาในแต่ละอุตสาหกรรม เช่นอาหาร ปศุสัตว์ ก็ควรมีรายละเอียดปลีกย่อยที่แตกต่างกันไปตามลักษณะอุตสาหกรรม จะใช้แบบเหมารวมระหว่างผู้ประกอบการกับเกษตรกรไม่ได้